Stel nu dat er ook kwaad was in de wereld en iemand had het lef, om dit te exposeren (Engels: exposen). Aan het licht te brengen. Om het op te ruimen. Een dappere daad. Een noodzakelijke daad. Wat gebeurt er dan?
Het probleem is, dat je altijd werkt met je eigen energie. Dus inherent aan deze actie, moet je je eigen energie richten op het kwaad, om het te onderzoeken, want je wilt het exposeren. En als je je energie richt op het kwaad, wat doet dat dan met je?
Kortom, voor je het weet ga je mee in die energie van het kwaad. Je zou er kwaad om worden. Als je niet oppast zit je zelf vol haat, want die anderen, die hebben het gedaan. En dan? Is het kwaad nu groter of kleiner geworden?
De oorzaak van dit issue zit ‘m in de modelmatige denkfout in modellen als die van David Hawkins, die ik dus op deze site heb staan. De onderste regionen zijn schuld, schaamte en dood. En de nummers die erbij komen. Het laagste nummer is 0.
Een frequentie, een trilling kan natuurlijk nooit nul zijn. Alleen het niets heeft geen trilling, maar dat bestaat dus niet. Kortom, ook de dood heeft een trilling. De vraag is dus, of de dood dan werkelijk bestaat. Waarom voel ik gewoon de aura van een gezaagde boom? Een afgezaagde stam in de grond. Tragisch voor de boom maar het maakt het makkelijk om te voelen. En nu komen we alweer bij de Wet van Anubis, de Egyptische God van de Onderwereld. Die hond, weet u wel. Eten en gegeten worden. De hond is zuiver als hij een eend vangt en opeet: nu schijn ik heldere zuiverheid over iets dat voorheen zwart was.
Dus niet op een glijdende schaal zoals die van Hawkins, maar zwart-wit gezegd: De twee manieren om om te gaan met het zwart zijn zwart en wit. De witte manier is dus het licht maken van wat voorheen zwart was. Iemand die het kwaad wil exposeren zal dat niet doen, dus hij schijnt zwart licht. En met zwart licht op het zwart schijnen, hoeveel maakt dat de wereld lichter? De manier om om te gaan met het duister, bij uitstek, is door alleen wit licht te schijnen op het witte. Exposeren wat je wel wilt.
Hier is niet het ei van Columbus. Hier vind ik het wiel niet uit. Dit is zo oud als de wereld. Als docent leer je ook, om de orde te bewaken: benoem het gewenste gedrag.
Ander voorbeeld
In de wereld van de micro-organismen ben ik een fan van de Effectieve Micro-organismen van Prof. Higa. Een flesje met 62 stammen en samen ruimen ze geweldig op. Schoonmaken. Darmkanaal. Geen probleem.
Maar als je nu een vochtige buitenmuur hebt en er staat mos en schimmel op, wat dan? Als je nu die EM gebruikt, wat doe je dan? Dan zorg je dat de schimmel en mos alleen maar harder gaan groeien. Je kunt leven niet met leven bestrijden. Ook niet als dat leven jou niet zo uit komt. Dat leven dat we kwaad noemen. Dat leven dat schimmel op de muur is.
Maar hoe dan?
Je kunt alleen de omstandigheden scheppen waarin schimmel en kwaad niet meer kunnen bestaan. Schoonmaken met azijn misschien? Je ziet niet voor niets dat professionele schoonmakers alleen maar micro-organismen en azijn op de kar hebben. En dan pakken ze de azijn. Gauw klaar.
Met de training “Healen met je handen” doen we precies hetzelfde. Die muggenbult gaat echt niet weg door hem weg te willen. Dat is niet de focus. De focus is: heal. Het hele gebied er omheen zetten we in het licht. Dan veranderen ook voor het muggengif de omstandigheden en kan het niet meer bestaan.
In het echt: transparantie
De kleureneconomie heb ik geschreven als evenwichtig antwoord op de draaikolk-economie die we kapitalisme noemen. Grote en kleine misstanden in de kleureneconomie zullen er ook zijn, maar door volledige transparantie komen die aan het licht. Zo kunnen ze niet bestaan. De persoon in kwestie pakt vroeg of laat een kans het gedrag te veranderen, want die wil ook naar het licht.
Vergeet niet dat veel daders van hetgeen wij kwaad noemen, zelf ook slachtoffer zijn. Zij zullen worden vergeven wanneer zij daarom vragen.
Behalve transparantie, micro-organismen en azijn zijn er vast nog veel meer andere manieren om de omstandigheden zo te wijzigen, dat het kwaad niet kan bestaan. Hou me op de hoogte van je inzichten.