De bekendste en wellicht krachtigste energieplekken vind je in de buurt van Wéris nabij Durbuy, een 50km onder Luik. Geologisch gezien staat het hier op een kruispunt van meerdere aardlagen. Bovengronds zijn er hunebedden (stenen die samen een tunneltje vormen – ook wel dolmen genoemd) en monolieten (stenen die in het landschap staan, alleen of in groepjes). Op deze pagina deel ik een aantal bijzondere ervaringen en bezoektips.
Ik heb de indruk dat alle stenen gewoon uit een steengroeve komen. Die is lastig te vinden. Wie weet lukt het volgende keer. In het bos liggen wel her en der vondelingen met duidelijk gezaagde zijden. Echt duidelijk is niemand er over.
Ga langs het Museum
In het pittoreske dorpje is een klein museum dat een paar euro entree vraagt: Le Musée des Mégalithes de Wéris. Nu hecht ik zelf niet zoveel waarde de officiële geschiedschrijving, met name omdat de wetenschappers nu eenmaal weinig kaas hebben gegeten van de energiewereld. En dat blijkt ook weer in dit museum. Wat kun je hier wel?
- de wandelroutes langs de diverse locaties beginnen hier en je kunt hier parkeren
- niet alle locaties zijn met de auto bereikbaar dus je kunt net zo goed lopen. Tip: fiets achterop! Met grove banden.
- En hier is ook voor een paar euro een mooie kaart te krijgen van deze routes en locaties. Je kunt niet zonder als je alles wilt zien.
De dolmen van Wéris
Bij een kruispunt van twee weggetjes staat hier een langwerpig tunneltje van grote stenen, met een uitbouw plus een handvol losse stenen in een ellips in het verlengde ervan. Nu ben ik niet ’s werelds meest gevoelige of gevorderde zoeker en ik heb het vanaf de start zelf moeten uitzoeken. Wie weet heb je iets aan mijn bevindingen.
Van twee meter afstand voelen
Ja dit ga je doen als je er bent. Hand erop leggen. Hand vlakbij houden. Maar ik voel dan dus niks. Dit heb ik ook al eens ervaren in Zweden (ergens in het zuiden) en in Schotland. Pas door de wichelroede te vragen kwam ik erachter dat de aura van deze stenen “van puddingsteen” ongeveer 2 meter ver komt. Dus je moet op 2 meter gaan staan om ze te voelen.
Bij het thuis bekijken van de foto’s valt me op hoe de witte steentjes in het puddingsteen van het hunebed, op die foto 1, wel erg veel licht geven. Net iets te toevallig Het is al tegen de schemering en de camera trekt het nog net qua belichting. En dan knallen die witte vlekken zo op het scherm.
Leylijnen in deze buurt
Het weggetje langs dit hunebed is zelf een sterke leylijn. Daar kwam ik eerder al achter, na een sjamanistisch ritueel in dit hunebed. Na afloop stapte ik nietsvermoedend uit de cirkel het weggetje op en daar werd ik haast omver geblazen door de kracht van de energie. Helemaal open, aan en onbeschermd, bam omver.
De wetenschappers hebben netjes de stenen op de kaart gezet en de lijnen getrokken met een rechte pen. Handig kaartje maar het belangrijkste mist.
Monoliet langs de weg geeft licht
Deze menhir is erg goed bereikbaar langs de N841, de Rue de Menhir tussen Barvaux en Erezée. Vermoedelijk is het Menhir Dantine, maar de foto’s op Weris Info zijn genomen op de vorige plek.
Ik ging een paar keer ’s avonds tegen zonsondergang naar deze menhir. Ik had er een bijzondere ervaring. Nu moet je weten dat ik heb aangeleerd om aura’s te zien. Dat leerde ik van Jopie Voesenek uit Breda. Bij mensen kan ik het nu vrij makkelijk zien, bij planten en bomen soms en nu zag ik voor het eerst een aura bij een steen.
Aan de zijkant, er langs kijkend, waar er juist een witte kiezel uitsteekt. Wervelingen van licht, een aantal centimeter, krullend en terugkerend. Die wervelingen had ik sowieso nooit gezien, ook niet bij bomen – wat een aantal deelnemers van mijn eigen workshops dan wel rapporteerden 😉
Het gevoel bekruipt mij dat de steen de hele dag in de zomerzon heeft staan te bakken en op te laden. Die zonkracht komt er nu weer uit, als een auto op de parking die staat te stralen. En dat een winters bezoek of op een regendag een heel ander resultaat zal geven.
Menhirs in de wei van Paquet
Op de vorige foto zie je ze in de verte al staan. Ze staan niet op de kaartjes op de website. Als je erheen wilt, het ligt langs een fietsstraat die begint bij bovenstaand hunebed, waar je prima kunt parkeren.
Volgens het kaartje van het Terre de Durbuy, bij het museum gehaald, zijn deze 7 menhirs in 2023 door archeologen op hun oorspronkelijke plek gezet. 5 zijn er opgegraven in 2019 en 2 in 1983.
Deze plek voelt niet zo heel denderend. Ik krijg de indruk dat er stenen niet op de goede plek staan, of gedraaid, gekanteld. Deze foto’s heb ik ook niet genomen want het schrikdraadje was gesloten. De waarschuwing in het Frans onbegrijpeloos.
Ik krijg hiervan hetzelfde gevoel als toen ik eens piranha’s redde uit een leeglopend aquarium maar ze in een pan koud water deed, zodat ze na 10 minuten alsnog drijvend op het water boven kwamen: Leuk geprobeerd maar bijna goed.
De stenen afzonderlijk geven wel een redelijke energie behalve die op de laatste foto, die met de metalen kabel eromheen. Ik krijg er een benauwd gevoel van. De opstand roept in mij. De volgende dag vertelt de medewerker van het museum, die wel het woord radiesthésie kent maar het niet zelf kan, dat deze steen bij opgraving kapot was en dat de delen bij elkaar gehouden worden met de ketting. Ik staak mijn strijd maar het zit me niet lekker.
Het bed van de Duivel
Ja wie anders dan de duivel zou een bed van steen gebruiken! Nee, bangmakerij. Zoveel begrijpen de tekstschrijvers wel. Angst op 100, verstand op 0.
Ook hier kun je het beste die 2 meter aanhouden als je iets wilt voelen van deze steen. De neiging is toch om er vlakbij te gaan staan maar naar mijn idee heb je daar weinig aan. Tenzij je je wilt onderdompelen in de energie om bijv. te genezen of herstellen.
Met de wichelroede heb ik weer weinig succes, want ‘elke plaats is interessant’ en ‘de beste plaats om te staan is de plek waar je nu net al staat’. Lijntjes volgen, dat gaat nog. Er komt een sterpatroon uit met wisselende afstanden tussen de punten. Een meter of 8 afstand van het bed en dan zo rond. Een beetje de ABC-locatie in Schiedam, maar dan kleiner.
Nog niet uitgespeeld
Met de kaart op zak kom ik erachter dat ik amper de helft van de attracties heb bezocht. En de steengroeve nog vinden. Ik meld mezelf aan bij mijn vakantieplanner voor een volgende reis. Wie gaat er mee?