Een inzicht dat ik met je wil delen.
Afgelopen zaterdag organiseerde ik een heel festival en een spreker, Daniel Derweduwen en hem was ook nog een vraag gevraagd over Hoe komen we nu van gezond naar Happy en Harmony?
Ik denk wel eens dat ik die evenementen voor een ander organiseer maar deze was gewoon om zelf iets van op te steken. Zo bleek. Alweer. En dus gebeurde het.
Ik zit namelijk net op het punt van knopen doorhakken en daar ben ik niet bang van. Ik ben naar Maassluis gekomen voor de liefde en dat is de afgelopen winter stuk gelopen. Dus ik zat: ga ik dan terug naar Brabant. Ik ben net zozeer een Brabander als dat een Marokkaan een Marokkaan is. In het Westen ben ik een Brabander (hou ik mezelf voor) maar in Brabant ben ik een Westerling. Maar ik ben er geboren, mijn ouders en mijn zus wonen er en haar kinderen. Ik heb niet zo’n grote familie en mijn ouders zijn al over de 75. Kortom ik zit eigenlijk te ver weg. Dit is dus de uitgelezen kans om terug te keren.
Dus het sollicitatie-seizoen voor leraren is open. En ik heb beet. Deze week verwacht ik groen licht in Waalwijk en dan kan ik naar Breda verkassen of 1 van de dorpen erom heen. Ik ben daar geboren, ik voel er me thuis en ik ken de weg er stukken minder goed dat in Rotterdam, Den Haag of Naaldwijk. Ik ken er nog wat neven, nichten en tantes en ik ken een healer die me heeft leren aura-zien. Daar kom ik zo in een netwerk en dat komt helemaal goed met mij.
Maar waarom zou ik er eigenlijk heen gaan? Daniel legde dat dus uit. Om je ouders te pleasen. Want dat doe je vanaf je babytijd. Dat is ook je eigen veiligheid, want je ouders zorgen voor je als baby. Maar waarom zou ik dat nu gaan doen dan? Ik heb in 20 jaar Maassluis zowaar een hoop vrienden en bekenden opgebouwd. En die gaan niet weg, maar wel uit beeld. Mag ik na 15 traumatische verhuizingen eindelijk eens bij de vrienden blijven wonen die ik in jaren en jaren heb leren kennen, van alles meegemaakt samen, gedoe en gedaan, deel uitmaken van een , ja wat eigenlijk, iets, een ons.
Dus ik heb dit weekend besloten dat de sollicitaties niet door gaan, de verhuis naar Brabant niet door gaat en dat ik kies om te blijven ergens in of aan de rand van het fijne Westland waar zoveel mensen wonen waarmee ik me verbonden voel.
Dank jullie wel allemaal en iedereen die dit leest!
En meer specifiek alle lieve dames en heren van De Ruimte en Nieuw Westland, alle deelnemers van mijn workshops en hosts van alle evenementen waar ik aan meedeed of mede-organiseerde.
Barry
