Nu sta ik niet bekend als een kerkelijk type. Toch trok iets mij naar de basiliek van Oudenbosch, toen ik op fietsvakantie door Noord-Brabant trok. Op de heenweg was het niet het moment. Ik omzeilde de basiliek en ging toch gewoon naar de camping in het nabijgelegen Bosschenhoofd. Ik ging erlangs op de terugweg. En een dag eerder dan mijn reservering toestond. Het was het juiste moment. Eenmaal binnen kreeg ik de ene inval na de andere. Een reconstructie van een magische maand.
Maandag 28 juli
De ligfiets geparkeerd pal voor de deur. De linker entree. Voor mij tast een jonge pelgrim in het wijwater bij de entree. Ik volg het voorbeeld. De eerste paar heiligen voorbij valt me al gauw dat mozaïek op, op de vloer. Zou daar iets te voelen zijn. En jawel. Het draait. Doet mijn van binnen bewegen. Ik neem een moment om de energie op te nemen.
Met de klok mee ga ik rond in de basiliek tot ik bij de entree naar de toren kom. Een donatie in de pot. Op naar boven. Ik herinner me nog dat er prachtige sterren zijn geschilderd aan de binnenzijde van de koepel. Ik voel even aan een sterretje of er ook energie afstraalt. Alsof het een echte bloem is, of een echte ster. En jawel. De energie spat ervan af. Ik voel het duidelijk in de handen. Ik teken het sterretje na in mijn schriftje. Zes wiebertjes met de punten bij elkaar. Ook de ster in mijn schriftje geeft nu licht. Ik hang nog wat rond en laaf me aan de energie. Beneden maak ik de rondgang af, tot bij de hoofdingang. Bij de infobalie spreek ik een vriendelijke dame. Nee, zij weet niets van de energie op de mozaïeken. Ik laat weten dat ik ook workshops host in dit genre en geef mijn kaartje af. Later op de dag ben ik weer thuis, maar niet voor lang.
Enkele dagen later, op donderdag 31 juli, start ik de auto om weer naar Oudenbosch te gaan. Nu ga ik naar binnen met de kennis dat de energie wel eens bebakend zou kunnen zijn, als een paaltjeswandeling in het bos. Nu openbaren zich ook de rozetten en andere stralende lenzen die zijn aangebracht in pilaren en onder altaren. Op grote afstand kan ik ze nu al voelen. Er openbaart zich een netwerk van stralende energiegevers, vol in beeld gebracht door niet mis te verstane symbolen. Het meest frappante inzicht is dat het EHBO-kruis en die van de basiliek verwijzen naar dezelfde “heling”-energie, die van de Engel Raphael.
Wat het mooi maar ook moeilijk maakt is de enorme overdaad aan energie. Niet alleen de voornoemde symbolen en mozaïeken. Daar komen bij: een Sint of vijftig. Engelen. Apostelen. En dan nog de moderniteiten, foto’s, posters en boodschappen op bordjes. En: de energie die ik opmerk is ook deels gemaskeerd. Of moet ik zeggen: gemankeerd. De inrichting van het heiligdom is niet gemaakt op het energiewerk dat ik kom doen. Het is een beetje dubbel: de basiliek herbergt en toont wel degelijk vormen en symbolen die de het energiewerk doen, maar die energie wordt ook geblokkeerd de schijnbaar alledaagse, onschuldige obstakels, alsof de dagelijks beheerder geen idee heeft van hetgeen zich hier ook bevindt.
Een healing in Den Bosch
De caduceus maakte ik destijds niet alleen maar met een groep. Een oudere dame uit deze groep neem ik mee naar Den Bosch. Een dagje thuiskomen voor mij, want ik woonde een paar jaar in het nabij gelegen Sint-Michielsgestel. Als we bij de Sint Jan komen is er dienst. Het is ook zondag. We kunnen er nu niet in. We gaan even de kerkstraat in. Ik weet dat er meer kerken in de buurt zijn. Op het plein zien we dat een andere kerk net leeg loopt. Het is de Evangelische. Met drie personen sneaken we naar binnen. Hier zijn amper herkenninspunten. Onder de lamp in het midden is de beste energie. De oudere dame haalt ineens haar arm uit de mouw. Er zit een enorme bult. Ik begin de healing-met-de-hand. De derde persoon helpt ook even mee. De aanwezige gelovigen zijn druk met elkaar in gesprek. Na enkele minuten is de healing voltooid en vertrekken we weer uit deze kerk.
We nemen nog een bakkie op de markt, met Bossche bol natuurlijk. Daarna gaan we alsnog de Sint Jan in. Nu staat er een groep voor de deur, die samen op de foto gaan. Wij staan ook op de foto! Hallo! Binnengekomen laten we deze groep hun gang gaan bij de Doopkapel. Daar is het nu te druk voor ons. Het is sowieso heel druk. En de energie is erg subtiel. De verstoringen zijn hier ook wat sterker en minder per ongeluk dan in Oudenbosch.
Mij valt binnen dat dit ook zo’n donkere kerk is, net als de Sterre Der Zee. Ik denk nog wat na over wat deze stad bijzonder maakt: het water van de Dieze, die onder de stad stroomt. 100 meter ten noorden van de Sint Jan. De vele waterspuwers op het dak, die het hemelwater afvoeren (nou ja, destijds dan). Die staan nu uitgebreid in de spotlight van een expo. Helaas is deze expo precies neergezet op de heiligste plekjes van de kooromgang, precies onder de middens van de bogen. Hier komt precies tot uiting wat Den Bosch Cultuurstad schrijft over de waterspuwers:
In totaal zijn het zo’n 600 beelden die de Sint Jan rijk is, veelal met een symbolische historie. Aan de buitenzijde zijn vooral de dieren, monsters en mensen te zien. Dit noemt men de aardse wezens. Het koor en schip worden geschraagd door een dubbele rij luchtbogen. Dit komt in Nederland verder niet voor. De luchtbogen worden versierd met 96 luchtboogbeelden. Zij die naar de hemel willen worden tegen gehouden door de waterspuwers die tevens zorgden voor een juiste hemelwaterafvoer.
Den Bosch Cultuurstad
Deze symboliek zal ik nog een tijdje moeten bestuderen voordat er wellicht een inzicht valt.
Een zaterdag in de buurt
Ga ik dan alleen maar heel ver weg op onderzoek uit? Nee, natuurlijk niet. Op een zaterdagmiddag ga ik langs de kerken in Maassluis en Maasland. Op 1 middag zie ik nu dicht bij huis hoe de energie wat minder of wat meer uitbundig kan worden vermomd. Belangrijkste is om te onthouden dat de Katholieke kerken wel duidelijker zijn in hun energieke ornamenten, maar dat ook de Protestantse locaties wel degelijk de heilige energie naar de bezoekers uitzenden. Alleen, het gaat wat minder vol-gas.
In Maastricht vind ik de sleutel
Na een paar mindere zomerdagen komt de warmte terug en pak ik de kampeerspullen mee met de auto. De Waalse streek rond Wéris trekt mij. Ik bezoek er de krachtplekken van de hunebedden en menhirs. Op de terugweg bezoek ik het prachtige Maastricht. Hier komen weer inzichten tot mij.
De Onze Lieve Vrouwe Sterre ter Zee is druk. Het is hier donker. Er komen hier nu geen inzichten tot mij. Dat gebeurt pas in de Sint Servaasbasiliek op het Vrijthof. Ik concentreer op het symbool, de mysterieuze sleutel van Sint Servaas. Een paar jaar terug heb ik deze noot al getest en toen vond ik m niet. Maar nu wel.
Dit soort invallen komt in een flits. Je moet natuurlijk wel weten waarover je het hebt. In dit geval ligt de symboliek precies in mijn straatje. Aura voelen met de hand. Wervelingen in de hand. En daarmee opent zich de energie van het kruis, van het Jeruzalemkruis in de baard van de sleutel en de leylijnen waarop de basiliek is gebouwd. Ik verbaas me over de eenvoud van de oplossing. Het symbool van de oudste kerk van het land is een cadeautje.
Waar komt die energie vandaan?
Menigmaal heb ik nog ingetuned op de energie uit de pilaren, met een kruisje ervoor. Is het alleen het kruisje of rozetje? Of zit er ook iets in de pilaar of zuil? Wie kan het zeggen? Ik kan de ornamenten natuurlijk niet verwijderen om er even onder te kijken. Hoe kom ik er dan achter?
Het geluk brengt me op 27 augustus naar Nijmegen. Op het Valkhof, bij de Ruïne van Barbarossa ervaar ik hoe de architectuur zelf verantwoordelijk kan zijn voor deze soort energie. Uit de gaten in de muren van de half-gesloopte kapel stroomt de subtiele ‘er is hier iets bijzonders aan de hand’-energie. Je hebt zowel het mooie grote, netjes afgewerkte oog, als de donkere verborgen er-mist-maar-1-steen- holte wat lager in de muur. Met de hand-techniek is de energie feilloos op te pakken. Energie die komt uit een gat in de muur. Het doet me erg denken aan het werk met de caduceus. Niet exact hetzelfde maar toch zeker in deze hoek. Voor mij komt nu 20 jaar energiewerk weer terug bij de start! We zijn rond, klaar voor next-level.
Er is nog maar 1 vraag over
Een klein vraagteken bleef nog over. Zou het kunnen dat de zuilen en pilaren zijn gevuld, niet met een holte, maar met een andere steen? Niet het zandsteen of tufsteen maar net iets anders?
Het antwoord krijg ik begin september in Keulen. Bij de trap naar beneden, naar de schatkamers. Hier zie je duidelijk dat er granieten (of een soortgelijke steen, excuus voor mijn gebrek aan kennis) staven zijn geplaatst in wanden en vloeren. En daar komt ook een bijzondere energie af. Komt bij: helemaal niet zo gek om de zachte stenen te voorzien van een hardere kern. Als je een holte zou openlaten, zou de steen dan niet inzakken met zoveel gewicht op zijn nek?
Deze ene foto doet geen recht aan de glorie in de Dom van Keulen. Het is hier drukker dan bij De Baron in de Efteling. Elke drie seconden betreedt een pelgrim deze tempel. Alle eerdere ontdekkingen die ik deed, zie je hier weer terug.
Het is werkelijk fenomenaal wat hier is neergezet. Geweldig!
De brief is in de maak
De rest van de maand september werk ik aan deze website en schrijf ik een brief voor de beheerders van Oudenbosch. Ik vraag hulp aan de mensen van de Andreas, Petrus en Paulus-Parochie, de ’tent’-kerk hier beneden aan de flat. Wie weet lukt het met hun hulp om contact te leggen.
“Je hebt twee gidsen en een engel bij je. De gids is van de Witte Broederschap en de andere gids is Merlijn. Naast je staat, heel groot met de vleugels, Engel Gabriel.”
Op het balkon had ik een klein gesprek met Gabriel. Hij zette zijn woorden kracht bij door met de vleugels te flappen. Een soort spirituele wind. Die drukte mij in de tuinstoel ver naar achter. Zo zette hij zijn boodschap letterlijk kracht bij.
Met enig opzoeken: Gabriel, de boodschapper. Hij brengt goddelijke berichten. Aha. En in zijn hand? De caduceus! Uit de caduceussen (spoelen) die we zo maken, komt een soortgelijke wind. Gabriël is patroon van de post, telegraaf- en telefoondiensten (bron: heiligen.net) en daarmee ook van de internet-bouwers als mijzelf.
Weer is het kringetje rond. Wat is hier toch allemaal aan de hand!